آنچه بر دوازدهمین جشنواره تجسمی فجر و برگزیدگان آن در روزهای کرونا گذشت
به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری به نقل از ایرنا، هرساله هنرمندان بسیاری برای شرکت در جشنواره هنرهای تجسمی فجر و دریافت طوبی زرین، با یکدیگر به رقابت می‌پردازند و از ماه‌ها قبل در آتلیه، کارگاه و بعضا منازل خود و دیگران آثارشان را اتود می‌زنند و به مرحله تولید می‌رسانند. اما قصه دوازدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر از آغاز تا پایان کمی با دوره‌های پیشین این فستیوال فرق داشت. قصه‌ای که شروع نشده دچار بحران شد و پس از عبور حواشی استعفای گروهی دبیران و داوران، هنگام برگزاری سومین روز نمایشگاه با مشکلات ویروس کرونا روبرو شد.
به ظاهر قسمت نبود که انتظار خانواده تجسمی به سرآید و به دلیل تمهیدات پیشگیرانه همه‌گیری ویروس کرونا نتوانستند بار دیگر در جشن تجسمی فجر کنار هم جمع شوند که به همین دلیل اسامی برگزیدگان نه از زبان مجری مراسم اختتامیه روی سن، بلکه از زبان ابراهیم حقیقی دبیر جشنواره در صفحات مجازی منتشر شد.
به دنبال آن دبیرخانه اعلام کرد که جوایز برگزیدگان برایشان ارسال می‌شود و امسال اختتامیه نداریم. در این روزها که یک ماه از اعلام اسامی برگزیدگان دوازدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر می‌گذرد و آنها همچنان در انتظار دریافت طوبی زرین و لوح تقدیر خود هستند، سری به آنان زدیم تا از حس و حال بعد از پیروزی شان در قرنطینه جویا شویم.
نقاشی‌هایی که از درد هنر معماری سخن می‌گویند
سروناز امتیازی برگزیده رشته نقاشی است که تحصیلات خود را در رشته‌های نقاشی و معماری به صورت موازی پیش برده است.
این هنرمند درباره آثار خود می‌گوید: درون مایه نقاشی‌هایم هیچ چیز جز معماری در شهر نیست. بازسازی و نوسازی مکان‌های تخریب شده دغدغه همیشگی من بوده است. به همین دلیل در یک برهه‌ای به صورت متمرکز بر روی محله سفین جزیره کیش کار کردم. این پروژه هم با هدف بازسازی و نوسازی قدیمی‌ترین محله این جزیره انجام شد و در مسابقه دادمان هم مقام کسب کرد.
وی افزود: نگاه من یک نگاه کاملا هنری و معماری است. کار بر روی جزایر هرمزگان تخصص من است. چند سال پیش تمام نقاط و اماکن روستای لاست در هرمزگان را عکاسی کرده و سپس هنگام اتود زدن برای درست کردن کاردستی‌های این تصاویر تصمیم گرفتم که لاست را نقاشی کنم. من در این مجموعه که پیش‌تر در گالری شیرین آن را به نمایش گذاشتم، روستایی را به تصویر کشیدم که ۴۰ درصد آن از بین رفته است.
امتیازی اظهار کرد: به عنوان یک هنرمند قصد دارم ارزش تاریخی، معماری و شهرسازی مکان‌هایی که در کشور تخریب شده‌اند را به دیگران نشان دهم. به همین دلیل یکی از کارهای اصلی من پژوهش درباره آثار و اماکن تخریب شده است. این کار هم یک حرکت هنری است و هم احیای اسنادی که در لابه‌لای کتاب‌ها پنهان شده‌اند و یا ممکن است در دفاتر معمارانی پیدا شود که تعدادی از آنان در حال حاضر فوت کرده اند.
این نقاش درباره حضور خود در جشنواره تجسمی فجر گفت: من برای اولین بار در جشنواره هنرهای تجسمی فجر شرکت کردم و برگزیده شدم. دیده شدن لاست برایم مهم بود. طبیعتا هر آرتیست وقتی اثر خود را به یک جشنواره حرفه‌ای ارسال می‌کند انتظار دارد که اثر او در آن مسابقه به خوبی دیده و نقد شود.
وی افزود: چقدر خوب می‌شد که داوران هر رشته که تخصصی هستند حداقل درباره سه نفر برگزیده آن رشته نقد بنویسند و یا مسئولان اعلام کنند که همراه با افتتاحیه جشنواره بعدی، از برگزیدگان دوره دوازدهم هم تقدیر خواهیم کرد.
فریب شلوغ‌کاری برخی هنرمندان در فضای مجازی را نخوریم
حسین تک‌زارع کارشناس مجسمه‌سازی از دانشکده هنر و دارای کارشناسی ارشد نقاشی از دانشگاه سوره است. حدود ۲۰ سال است که به طور حرفه‌ای کار مجسمه‌سازی انجام می‌دهد.
سه دوره سابقه حضور در جشنواره تجسمی فجر دارد و در دوره پنجم هم مقام دوم این رشته را کسب کرده است. همچنین در دو دوره هم جزو برگزیده‌ها نبوده اما اثرش خریداری شده است.
نردبام ترقی یک گاو اثر این هنرمند است که در دوازدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر نظر داوران را به خود جلب کرد. از نظر وی این اثر تلنگری به پیشرفت از راه باندبازی است.
وی به مخاطبانش می‌گوید که اگر از طریق زدوبند به جایی برسی باز به جایگاه اول خود بازخواهی گشت. این اثر به قیمت چهار میلیون تومان خریداری شد.
تک زارع در خصوص فعالیت‌های این روزهای خود گفت: من کارگاه مجسمه‌سازی دارم و معمولا آثارم را به صورت سفارشی از طرف ارگان‌های مختلف از جمله شهرداری انجام می‌دهم و یا کارهای نمایشگاهی تولید می کنم.
وی افزود: در این سال‌ها مجسمه‌ساز زیاد شده است. اما از بین یک‌هزار و دوهزار دانشجویی که در سال از رشته مجسمه‌سازی فارغ التحصیل می‌شوند، شاید به تعداد انگشتان دست هنرمند واقعی هستند. خیلی از مجسمه‌سازان فقط نام آنها مجسمه‌ساز است و در فضای مجازی با عناوینی همچون کلاس‌های آموزشی پیشرفته و دیگر عناوین شلوغ می‌کنند که هیچ کدام از این تظاهرها دلیل بر حرفه‌ای بودنشان نیست.
موج هنر نو، هنرهای کلاسیک را به ساحل کشانده است
سارا شعله‌ور مبرهن هنرمندی است که نگارگری را از سال ۸۱ شروع کرده و در حال حاضر ۱۸ سال از حضور حرفه‌ای‌اش در این هنر می‌گذرد. وی پیش‌تر در جشنواره جوانان و جشنواره قرآن صاحب مقام شده و تجربه نمایشگاه گروهی در تهران و دیگر شهرستان‌ها را دارد.
اثر تشعیر که داخلش مینیاتور کار شده و موضوع آزاد دارد اثر برگزیده جشنواره تجسمی فجر است که توسط سارا شعله ور خلق شده است.
وی درباره حضور خود در این رویداد گفت: اینطور که من از شنیده‌ها دریافت کردم، دوازدهمین جشنواره تجسمی فجر لغو شده بود اما بعدا مسئولان به احترام هنرمندان تصمیم گرفتند که آن را برگزار کنند و در آخر هم از حالت مسابقه‌ای خارج شد.
این بانوی هنرمند در خصوص بازار کار نگارگری در ایران اظهارکرد: بازار کار نگارگری در ایران فوق العاده بد است. با اینکه کشور ما مهد هنر است ولی نگارگری هنری است که بسیار مهجور مانده است.
وی افزود: در حال حاضر خرید و فروش آثاری رونق دارد که خلق آنها بسیار راحت است. امروزه کارهای مینیاتور از استقبال پایینی برخوردار است. سلیقه‌ها تضعیف شدند. مردم با دیدن این آثار در نمایشگاه‌ها، منازل و یا فضای مجازی با خود می‌گویند که همه از این کارها دارند پس ما هم داشته باشیم و به عبارتی نوعی موج غیرمنطقی در جامعه و بازار هنر به راه افتاده است.
دوازدهمین جشنواره تجسمی فجر، ۲۹ بهمن ماه در فرهنگستان هنر افتتاح شد.
در این دوره از جشنواره، ۹۰۰ اثر تجسمی در بخش‌های نقاشی، گرافیک، عکس، مجسمه، سرامیک، خوشنویسی، نگارگری، تصویرسازی، کارتون و کاریکاتور و هنرهای جدید به نمایش در آمد و این نمایشگاه تا ۵ اسفندماه ۹۸ در فرهنگستان هنر دایر بود.
