فرانسیسکو خوزه گویا یا فرانسیسکو خوسه گویا (به اسپانیایی: Francisco José de Goya y Lucientes) (زادهٔ ۳۰ مارس ۱۷۴۶ - درگذشتهٔ ۱۶ آوریل ۱۸۲۸) نقاش و چاپگر اسپانیایی بود.
فرانسیسکو گویا از آخرین بازماندگان نسل استادان کهنهکارِ اروپایی (لقبی که به نقاشان اروپاییِ پیش از قرن نوزدهم اطلاق میشد) و از پیشگامان دوران پیش از مدرنیسم است که فلسفهٔ ذهنی و تکنیک بهکاررفته در آثارش، سالها بعد مورد استفادهٔ نقاشان بزرگی چون ادوار مانه وپابلو پیکاسو قرار گرفت. وی بعد از یک تب شدید، در سال ۱۷۹۲ کر شد و این باعث درونگرایی و کنارهگیری او گردید.
این تغییر مسیر تاریکی و غمانگیزی روان او را منعکس میکند. فیزیکدانان و پزشکان مدرن بر این گمان اند که استفاده از پیگمنتهای رنگهای نقاشی او را مسموم کرده و باعث نا شنوایی او شدهاست. گویا خانوادههای سلطنتی اسپانیا را نقاشی میکرد که شامل چارلز چهارم و فردیناند هفتم میشد. گویا در اواخر زندگی گوشه گیر شد و نقا شیهایی ترسناک و نا مفهوم با موضوعاتی دیوانه وار و جنونآمیز و فانتزی آفرید؛ که حالت نقاشیهای سیاه نقش خوبی را در این مورد بازی میکند. موضوع کارهای او از جشنها و سرورها یی که طرح روی آویزها بوده و کارتونها گرفته تا صحنههای جنگ و پستیهای انسانی.