مهمترین انتقادات و پیشنهادات نامزدهای دوره جدید انجمن طراحان گرافیک ایران
عباس میرزاخانی
پیش از هرچیز درمورد انتقاد از انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران باید بگویم که انتقاد بنده از خودمان است. از نبودن ها و نیامدن ها، همانند آخرین نشست انجمن که از بین ۱۷۰۰ نفر عضو انجمن، اعضای حاضر به ۱۵۰ نفر هم نرسیدند و نشست لغو گردید و نکته مهم اینجاست، تا زمانی که نباشیم و تصمیم نگیریم، دیگران برایمان انتخاب خواهند کرد و تصمیم خواهند گرفت و حتی اگر این نکته را هم نادیده بگیریم این حق انجمن است که اعضایی که پذیرفته اند و در آن پذیرفته شده اند، یک یا دوبار در سال باید برای انجمن خود وقت بگذارند.
اما پیشنهادی که برای انجمن دارم تجربه ای است که در طی چندین سال حضور در کمیته برنامه ریزی و برگزاری نمایشگاه‌های انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران آن را آموخته‌ام و این نکته است که ما به عنوان طراحان گرافیک همواره باعث رشد جامعه و کشورمان در تمامی بخش ها (تجاری، فرهنگی، سیاسی و …) بوده‌ایم ولی آیا برای شناساندن خود به جامعه از مردم عادی گرفته تا صاحبان مشاغل، صنایع و حتی اصحاب رسانه کاری انجام داده‌ایم، آیا برای شغل طراحی گرافیک، شغلی که از راه آن امرار معاش می کنیم برند سازی و فرهنگ سازی کرده‌ایم؟ ما نیازمند شناخته شدن و احترام بیشتر هستیم. شغل طراحی گرافیک یک وسیله تبلیغاتی رایگان برای خدماتی مانند چاپ نیست. طراحی گرافیک تنها یک هنر نیست، طراحی گرافیک شغل ماست و هدف اصلی ما، باید شناساندن آن به عنوان یک شغل، به خودمان و جامعه ای که همواره ما را نادیده گرفته است باشد.
……………………………………………………………………………………………………………………………..
مریم رونقی
با وجود اینکه از سال ۱۳۷۹ تا کنون در انجمن و کمیتههای مختلف فعالیت داشته‌ام، برای پیداکردن پاسخ دقیق و کامل به سایت ایکودی مراجعه کردم و با نگاهی گذرا متوجه شدم فعالیتهای ثبت شده انجمن خودمان با بقیه کشورها تفاوت چندانی ندارد اما آنچه کاملا مشخص است، انجمن از اساس نیاز به واکاوی دوباره متناسب با قرن بیست و یکم دارد که خود یک تخصص است ولی در حال حاضر می توان در مطالبات به حق اعضا به وضوح دید:
معمولا نحوه استفاده از تعرفه قیمت و تعامل با مشتریان با مشکل روبروست ، می توان حداقل و حداکثر دستمزد را برای خدمات در نظربگیریم تا تعادلی میان قیمت، گستردگی فعالیت سفارش دهنده و یا کیفیت ارایه شده برقرار شود.
در این سال ها که وظایف شغلی طراحان؛ متنوع، گسترده و نوین شده است باید در تصمیم گیری و برنامه ریزی و ابتکار عمل با دانش و مهارت و هوشمندانه عمل کرد. حمایت انجمن از طراحان جوان و ایده های نو که آینده اقتصاد گرافیک به آن وابسته است، برای گسترش توانمندی انجمن ضروری است.
…………………………………………………………………………………………………………………………
محمد مکارچیان
انتقاد: چرا نرخ‌های تعرفه قیمت تقریبا از سوی هیچ نهاد دولتی و یا عمومی غیر دولتی به رسمیت شناخته نمی‌شود و مبنای محاسبه خدمات قرار نمی‌گیرد!؟
پیشنهاد: رایزنی و تفاهم با نهادهای مرتبط دولتی در جهت بالا بردن اعتبار انجمن و به طبع آن به رسمیت شناخته شدن تعرفه قیمت در نهادهای ذکر شده و ابلاغ آن به تمامی وزارت‌خانه‌ها از سوی هیات وزیران؛ همچنین برگزاری جلسات مشورتی با اعضا در جهت یافتن راهکارهای دیگر برای اعتبار تعرفه قیمت.
……………………………………………………………………………………………………………………………..
عادل صدر ممتاز
پیشنهاد:
فعال کردن بخش آموزش‌های تخصصی و صنفی برای اعضا مخصوصا در شهرستان‌ها؛
فعال کردن بخش‌های ارتباطی به صورت مجازی؛
پیگیری اعتبار بخشی به مجوز استودیو و بیمه که از طرف انجمن صادر می‌شود؛
امکان استفاده از امکانات مراکز خدماتی برای اعضای انجمن.
……………………………………………………………………………………………………………………………..
فاطمه کرکه آبادی، آرش تنهایی، مهردخت دارابی، اشکان قازانچایی
انتقاد کردن آسان است؛ کاری از پیش بردن، فکر و نیروی توامان می‌خواهد. ما باور داریم انتقادات وارد به انجمن انتقاداتی است که به تک تک ما اهالی صنف طراحان گرافیک باز می گردد. ما باور داریم تا خود را تغییر ندهیم جامعه تغییر نمی کند. ما فکر می‌کنیم دوری و فاصله اعضا با انجمن چه از سمت هیات مدیره باشد و چه از سمت طراحان بزرگترین آسیب حال حاضر انجمن است که هیات مدیره بعدی باید در رفع آن بکوشد.
مهمترین پیشنهاد ما برطرف کردن شکاف میان اعضا و هیأت مدیره است، به هر طریق ممکن. ما باور داریم برای بهبود ارتباط با اعضا، همکاران، صاحبان صنایع، مدیران فرهنگ و هنر و جامعه باید سازوکار ویژه‌ای بنا کرد. ما باور داریم پاسخگویی و شفافیت و گفتگوی مستمر با اعضا از راه‌های گوناگون مانند دیدارهای حضوری، شبکه‌های اجتماعی، رسانه‌های نو و … راه برون رفت انجمن از بحران امروز آن است.
……………………………………………………………………………………………………………………………..
مجید روشن
آنچه انجمن بیش از هر زمان دیگری به آن نیازمند است، وجود انگیزه ای مضاعف و ایجاد شور و حال تازه ای در میان اعضای آن است. وقتی مجمع عمومی سالانه انجمن که انتخابات هیئت مدیره اصلی ترین دستور کار آن است به دلیل به حد نصاب نرسیدن اعضاء رسمیت نمی یابد و تشکیل نمی گردد، این بدان معنی است که بخش زیادی از انتظارات و مطالبات جدی اعضاء به هر دلیلی برآورده نشده است و در نتیجه شماری از آنها به بی تفاوتی نسبی گرایش پیدا کرده اند.
ظهور این بی تفاوتی از جمله موانع و مشکلاتی است که می بایست با نگاهی آسیب شناسانه مورد بررسی قرار گیرد و ریشه های آن شناسایی شود . اگرچه ریشه بسیاری از این موارد درون گروهی است و ضرورتی به طرح آن در محافل عمومی وجود ندارد، اما بخش مهمی از آن در نحوه رفتار و تعامل انجمن با بازار حرفه ای بوجود آمده است که در این زمینه انجمن نقش کمرنگی داشته است . بنظر من در شرایط کنونی طرح مشارکت عمومی اعضاء از طریق اصلاح ساختار کمیته های صنفی به قصد تاثیر گذاری در بازار از مهمترین الویت هایی است که می تواند کار گشا باشد.
